پودر Ti2C | کاربید تیتانیوم | CAS 12316-56-2 | فاز مکسن

پودر Ti2C | کاربید تیتانیوم | CAS 12316-56-2 | فاز MXene تصویر ویژه

شرح مختصر:

کاربید تیتانیوم Ti2C نوع جدیدی از مواد دوبعدی است که به عنوان MXene شناخته می‌شود، ترکیبی متشکل از نیتریدها، کاربیدها یا کربونیتریدهای لایه‌ای فلزات واسطه.

ما می‌توانیم اندازه ذرات را تامین کنیم: 5μm

More details feel free to contact: erica@epomaterial.com

برای ما ایمیل ارسال کنید

جزئیات محصول

برچسب‌های محصول

توضیحات محصول

مقدمه مختصر

نام محصول: Ti2C (MXene)
نام کامل: کاربید تیتانیوم
شماره CAS: 12316-56-2
ظاهر: پودر خاکستری-سیاه
برند: اپوک
خلوص: ۹۹٪
اندازه ذرات: 5 میکرومتر
نگهداری: در انبارهای خشک و تمیز، دور از نور خورشید و گرما نگهداری شود، از تابش مستقیم نور خورشید جلوگیری شود، ظرف را پلمپ نگه دارید.
XRD و MSDS: موجود است

کاربرد

دستگاه‌های ذخیره انرژی: Ti2C به دلیل رسانایی الکتریکی عالی و مساحت سطح بزرگ، به طور گسترده در توسعه ابرخازن‌ها و باتری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. ساختار لایه‌ای آن امکان جابجایی کارآمد یون‌ها را فراهم می‌کند و منجر به چگالی انرژی و توان بالا می‌شود. محققان در حال بررسی Ti2C به عنوان ماده الکترود در باتری‌های لیتیوم-یون و باتری‌های سدیم-یون هستند که عملکرد و طول عمر آنها را افزایش می‌دهد.
محافظ تداخل الکترومغناطیسی (EMI)رسانایی فلزی Ti2C آن را به ماده‌ای مؤثر برای کاربردهای محافظ EMI تبدیل می‌کند. می‌توان آن را در کامپوزیت‌ها یا پوشش‌ها برای محافظت از دستگاه‌های الکترونیکی حساس در برابر تداخل الکترومغناطیسی گنجاند. این کاربرد به ویژه در صنایع هوافضا، خودرو و مخابرات، که در آن‌ها محافظ برای قابلیت اطمینان و عملکرد دستگاه بسیار مهم است، اهمیت دارد.
کاتالیزTi2C به عنوان کاتالیزور یا پایه کاتالیزور در واکنش‌های شیمیایی مختلف، از جمله آزادسازی هیدروژن و کاهش CO2، نویدبخش بوده است. سطح بالای آن و مکان‌های فعال، فرآیندهای کاتالیزوری را تسهیل می‌کنند و آن را به ماده‌ای ارزشمند در توسعه راه‌حل‌های انرژی پایدار تبدیل می‌کنند. محققان در حال بررسی پتانسیل آن در پیل‌های سوختی و سایر فناوری‌های سبز هستند.
کاربردهای زیست‌پزشکیبه دلیل زیست‌سازگاری و خواص منحصر به فرد، Ti2C برای کاربردهای زیست‌پزشکی، از جمله دارورسانی و مهندسی بافت، مورد بررسی قرار گرفته است. توانایی آن در تعامل با سیستم‌های بیولوژیکی و پتانسیل آن برای عامل‌دار شدن، آن را به گزینه‌ای برای توسعه زیست‌مواد پیشرفته تبدیل کرده است که می‌توانند نتایج درمانی را بهبود بخشند.