در شرایط عادی، قرار گرفتن در معرضعناصر خاکی کمیابتهدید مستقیمی برای سلامت انسان ایجاد نمی‌کند. مقدار مناسبی از عناصر خاکی کمیاب می‌تواند اثرات زیر را نیز بر بدن انسان داشته باشد: ① اثر ضد انعقادی؛ ② درمان سوختگی؛ ③ اثرات ضد التهابی و باکتری‌کشی؛ ④ اثر کاهش قند خون؛ ⑤ اثر ضد سرطانی؛ ⑥ جلوگیری یا به تأخیر انداختن تشکیل تصلب شرایین؛ ⑦ شرکت در فرآیندهای ایمنی و سایر عملکردها.
با این حال، گزارش‌های مرتبطی نیز وجود دارد که تأیید می‌کندعناصر خاکی کمیابعناصر کمیاب غیرضروری برای بدن انسان هستند و قرار گرفتن در معرض یا مصرف طولانی مدت با دوز پایین ممکن است عواقب نامطلوبی بر سلامت یا متابولیسم انسان داشته باشد. بنابراین، کارشناسان شروع به مطالعه این موضوع کردند که "دوز ایمن" برای قرار گرفتن انسان در معرض عناصر خاکی کمیاب چقدر است؟ یک محقق پیشنهاد کرده است که برای یک بزرگسال با وزن 60 کیلوگرم، میزان مصرف روزانه عناصر خاکی کمیاب از غذا نباید از 36 میلی‌گرم تجاوز کند. با این حال، حقایق نشان می‌دهد که وقتی میزان مصرف عناصر خاکی کمیاب توسط ساکنان بزرگسال در مناطق سنگین و سبک به ترتیب 6.7 میلی‌گرم در روز و 6.0 میلی‌گرم در روز باشد، ساکنان محلی مشکوک به بروز ناهنجاری در شاخص‌های تشخیص سیستم عصبی مرکزی هستند. عواقب جدی‌تر در منطقه معدنی بایون اوبو رخ داد، جایی که روستاییان نسبت بالایی از سرطان داشتند و پشم گوسفندان زشت بود. برخی از گوسفندان دندان‌های دوتایی در داخل و خارج داشتند.
کشورهای خارجی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در سال ۲۰۱۱، خبر هزینه ۱۰۰ میلیون دلاری معدن بوکیت مرا در مالزی برای کارهای پس از انفجار نیز جنجالی به پا کرد. این دقیقاً به این دلیل بود که سال‌ها هیچ موردی از سرطان خون در روستاهای اطراف وجود نداشت، اما تأسیس معادن عناصر کمیاب باعث نقص مادرزادی ساکنان و ۸ بیمار مبتلا به بیماری سفید خون شد که از این تعداد ۷ نفر جان خود را از دست دادند. دلیل این امر این است که مقدار زیادی مواد آلوده به تشعشعات هسته‌ای به مجاورت معادن آورده شده و بر محیط زندگی مردم تأثیر گذاشته و در نتیجه بر سلامت انسان تأثیر گذاشته است.
زمان ارسال: ۲۴ مه ۲۰۲۳